Νίκος Καρούζος-Δονήσεις

Μακάριος εκείνος όταν

τον κατάκλυσε ο θάνατος

γκρεμίζοντας τη λαλιά του

σα να μπουκώθηκε με χιόνι

και μούδιασε η φτερούγα του κόσμου·

μακάριος ο ταραγμένος απ’ το αίνιγμα του δυόσμου.

Μακάριος ο Θεόφιλος που άγιασε με περικεφαλαία.

Μακάριος ο Διονύσιος κόμης Σολωμός

άγων φάος αγνόν απ’ το αλωνάκι, μακάριος

όταν έπαυε να γράφει

κ’ έγραφε μέσα-μέσα στην ψυχή του πίνοντας.

Γι’ αυτό η ποίηση βγαίνει με τα πρόβατα

Θωπεύει τις αγιάτρευτες σκυλίτσες.

Από την ποιητική συλλογή «Πενθήματα» (1969).

Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τόμος Α΄, Ίκαρος, Αθήνα 1993, σελ. 217.