Κώστας Μόντης-Γρηγόρης Αυξεντίου και Κυριάκος Μάτσης

Όταν στη μεγάλη πλάτη της βουνοσειράς της Κερύνειας

γράφαμε μ᾽ άσπρη κιμωλία

τα πρώτα επαναστατικά συνθήματα,

όταν στα μέτωπά μας καρφώναμε

το πρώτο πανώ της ανταρσίας,

διαισθανόμαστε τη μεγάλη σας στιγμή.

Όταν τα κοριτσάκια του Γυμνασίου

γρατσούνιζαν με τα νύχια τα στεν

κι οι σφαίρες γινόντουσαν σβώλοι,

κυοφορόταν τ᾽ “όχι” σας.

Κι όταν ύστερα οι φυλακές απογυμνωθήκαν

και δεν είχαν τοίχους ν᾽ αντιπαρατάξουν

και τ᾽ ανακριτήρια αποκαλύφθηκαν

και δεν είχαν άλλο υπόλοιπο τρόμου να επισείσουν,

όταν ύστερα οι αγχόνες άρχισαν κατάπληχτες

να τραγουδούν τον Εθνικό Ύμνο,

ήταν πια βέβαιο πως πλησιάζατε,

ήταν πια βέβαιο πως είχατε πάρει αύξοντα ρυθμό.

Ποίηση του Κώστα Μόντη, 1962