Εγείρομαι να φύγω τώρα, στο Ινισφρί να πάω
μικρό καλύβι πήλινο με καλαμιές να χτίσω
εννιά βραγιές με φασολιές, κυψέλες θα γεμίσω
μονάχος μες των μελισσιών τον βόμβο νά περνάω.
Να βρω γαλήνη μια σταλιά, γιατί η γαληνή πέφτει
κεριού σταγόνα απ’ της αυγής το βέλο ως τους λυγμούς των γρύλλων.
Τα μεσανύχτια τρεμολάμπουνε, τα μεσημέρια πορφυρός καθρέπτης,
η εσπέρα σπαρταράει εκεί με τις φτερούγες σπίνων.
Θα σηκωθώ να φύγω, γιατί νύχτα-μέρα
ακούω της λίμνης τα νερά πως την όχθη τυλίγουν.
Στο γκρίζο καθώς στέκομαι το πεζοδρόμιο πέρα
ακούω της λίμνης τις φωνές, τα φυλλοκάρδια μου να σμίγουν.
Μετάφραση:Δημήτρης Κοσμόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου