Έκστηθι φρίττων ουρανέ, και σαλευθήτωσαν, τα θεμέλια της γης·
Μικροί θάνατοι σκεπάζουν το σώμα μας ξεχάσαμε τη μέσα άβυσσο
τα στόματα των άλλων που έσπασαν στα χέρια μας: βήματα των απόντων
απλωμένα καθώς ξημερώνει σε κάμπους που λυτρώνουν
Γεράσαμε τόσο νέοι στης νύχτας τους άυπνους έρωτες
στων πολυεθνικών τη νοσηρή φαντασία: γεράσαμε
στο σκουριασμένο σύμπαν
Μικροί θάνατοι σκεπάζουν κάθε μέρα το σώμα μας
τα ιδρωμένα χέρια των προγόνων: ώσπου το αίμα τους
αστράφτει κι’ ύστερα αγγίζει τη φωτιά τ’ άγουρου ουρανού
Γεράσαμε τόσο ήρεμα με τόσα ναυάγια από άλλη θάλασσα
Γεράσαμε σ` ένα κελί που κόλλησε στη γλώσσα μας
Πηγή: Το Μάτι της Λέξης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου