Υπάρχουν ανάμεσά μας άνθρωποι
-λίγοι, αλλά υπάρχουν-
που επιμένουν σε μια ταπεινή ζωή:
ένα σπίτι φτωχικό
σε γειτονιά ασβεστωμένη και φιλήσυχη,
ένα σπιτάκι με κληματαριά
και κήπο
και στην αυλή ένα σκαμνί.
Άνθρωπος της πόλης
Ειμ' ένας άνθρωπος της πόλης, έλεγε.
Δεν ξέρω τίποτ' από κήπους,
τίποτα απ' του καιρού το πέρασμα.
Ξέρω μονάχα από μοναξιά,
το δολοφόνο που έρχεται τη νύχτα
και το αλύχτημα του ρολογιού το χάραμα
όταν ξυπνάει το ασανσέρα,
και κατεβαίνει ο πεθαμένος.
Απόγευμα προς βράδυ, 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου