Γιάννης Στίγκας-Κώστας Καρυωτάκης

Εσύ και η θάλασσα

 εξαπατούσατε ο ένας τον άλλο

 Εκείνη περισσότερο

Απ’ την αρχή σκοντάφτοντας

– τέτοια τρικλοποδιά ο Θεός –

εντούτοις πάντα όρθιος

το ύψος που τον παίδευε

και στη δουλειά πικρός καφές

σαν πρόβα περισσότερο

και η γραβάτα λίγο πιο σφιχτά

να του θυμίζει διάφορα –

αυτή η παρδαλή θηλιά συνόψιζε το χιούμορ του –

ακόμα του χρωστά

ένα χαμόγελο η Πρέβεζα

ως γνήσιος ποιητής

ποτέ δεν το απαίτησε

κι άλλωστε

τόσο μεγάλη η κούραση

να διώχνει συνεχώς

τις κάργιες απ’ το στόμα του

κι ο κρότος που κανάκευε

μια μέρα θα κουρσέψεις το

το κεφάλι μου του έλεγε

τόσο σωστά σημάδεψε

που ο κρότος φυσικά συνέχισε

βρήκε στα μάτια αυτό το ποίημα

κι έτσι σκοντάφτω συνεχώς

κακή

κακή τυφλόμυγα που βγάζεις κατακούτελα στο θαύμα

(Από τη συλλογή «Ισόπαλο τραύμα», εκδ. Κέδρος, 2009)