Είχε ευαίσθητη ψυχοσύνθεση. Βίωσε με τον χειρότερο τρόπο τα αδιέξοδα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και του Μεσοπολέμου. Έπασχε από "ωχρά σπειροχαίτη", την οποία χρησιμοποίησε ως πρόσχημα, για να αποφύγει ό, τι δεν τον λύτρωνε απ' το τέλμα. Μετατέθηκε δυσμενώς στην Πρέβεζα, μια πόλη που προσαρτήθηκε στην Ελλάδα, μόλις πριν δεκαπέντε χρόνια. Όλα όσα ξέρουμε. Γιατί μετατέθηκε στην Πρέβεζα; Εδώ σιωπούμε.
Δεν ήταν κομματικοποιημένος (δοκίμασε τα πάντα, αλλά σε ό, τι κι αν έπραττε, έβρισκε τη ματαιότητα), ήταν, όμως βαθύτατα πολιτικοποιημένος. Από κριτικούς της Αριστεράς θεωρήθηκε παρακμίας. Κακώς.
Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτουμε, είχε εμπλακεί με τα συνδικαλιστικά γράφει και ποίημα για τους "υπαλλήλους που λιώνουν και τελειώνουν" και ως Υπάλληλος του Υπουργείου Προνοίας έψεξε την υφαρπαγή χρημάτων που προορίζονταν για τους πρόσφυγες. Γι' αυτό μάλιστα γράφει και την "Κάθαρση". Ο "Δέλτα" ενδεχομένως να είναι αντανάκλαση του Στεφάνου Δέλτα, όπως εύστοχα σημειώνει ο Τ. Ψαράς. Οι "Σάτιρες" δείχνουν ότι διαφοροποιείται από τους άλλους ποιητές της γενιάς του. Ο όρος" Καρυωτακισμός" εν πολλοίς είναι άστοχος.
[...]
Δεν πιστεύω στην οικογενειακή ευθύνη, αλλά νομίζω πως ο Λεωνίδας Κύρκος έπρεπε να πει δυο λόγια για την απαράδεκτη στάση του πατέρα του* απέναντι στον ποιητή.
* Ο Μιχαήλ Κυρκος ήταν Υπουργός Υγιεινής, Προνοίας και Αντιλήψεως στις κυβερνήσεις Αλ. Ζαΐμη (1926-1928).
Από συζήτηση στο Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου