Δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας στους εκατό κι όμως υπάρχουν
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς Ισπανοί, θα γνωρίζετε γιατί
Πρέπει να πιστεύετε πως στην Ισπανία δεν τους αντιλαμβάνονται
Οι αναρχικοί
Τα έχουν όλα ρημάξει
Χαστούκια και πέτρες
Φώναξαν τόσο δυνατά που δεν μπορούν πλέον να φωνάξουν
Έχουν την καρδιά μπροστά και τα όνειρά τους στη μέση
Και έπειτα ακολουθεί η καταφαγωμένη από τις τρελές ιδέες τους ψυχή
Δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας στους εκατό και όμως υπάρχουν
Οι περισσότεροι γιοι του πουθενά ή κόρες του τόσο λίγου
Δεν τους βλέπουμε ποτέ ενώ τους φοβόμαστε
Οι αναρχικοί
Πέθαναν εκατόν δέκα φορές για πλάκα και γιατί;
Με την αγάπη γροθιά πάνω στο τραπέζι ή πάνω στο τίποτα
Με αγέρωχο αέρα που κάνει το αίμα να κυλά
Χτυπήθηκαν τόσο δυνατά που δεν μπορούν πλέον να χτυπηθούν
Δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας στους εκατό και όμως υπάρχουν
Κι αν πρέπει να αρχίσουμε με μια κλωτσιά στον κώλο
Δε θα πρέπει να ξεχνάμε όποιον κατέβηκε στο δρόμο
Οι αναρχικοί
Έχουν μια μαύρη σημαία μεσίστια πάνω στην Ελπίδα
Και η μελαγχολία σέρνει τη ζωή τους
Έχουν μαχαίρια για να πετσοκόβουν τον άρτο της φιλίας
Και σκουριασμένα όπλα για να μην ξεχνάμε ότι
Δεν υπάρχουν παρά μόνο ένας στους εκατό και όμως υπάρχουν
Και ότι κρατιούνται σφικτά χέρι με χέρι
Χαρούμενοι και είναι γι’ αυτό που στέκονται πάντα όρθιοι
Οι αναρχικοί.
Léo Ferré (1916-1993)
μετάφραση: Φωτεινή Μαρκάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου