Βικτωρία Θεοδώρου - Τρία Ποιήματα

 Σʼ ΑΠΟΧΤΗΣΑ

Σʼ είδα απʼ τʼ αμπέλια νʼ ανεβαίνεις
τα κλήματα περίπαθα μπλεγμένα στις αχτίνες σου –
σʼ είδα από τα νερά τα κύματα να σε φθονούνε,
από της φυλακής το παραθύρι σου φώναξα το χαίρε,
από τους ώμους του έρωτα κι ανάμεσα από τα φιλιά,
πάνω από τους καπνούς της μάχης.

Στʼ αλήθεια ευτύχησα γιατί δεν έγινα
δούλος κι αφέντης κανενός,
σʼ απόχτησα ξέροντας πως ανήκεις
σʼ όλα τα μάτια που σε βλέπουν.

Ουρανία [1978]

 

ΚΥΚΛΟΣ

Όπως φύλλα θα πέσουμε απʼ τα δέντρα·
την άνθηση και τον καρπό εργαστήκαμε
καλέσαμε τον άνεμο και τη βροχή
το φως και της σκιάς το δίχτυ
την πυρκαγιά να συγκρατήσει,
στις εποχές εκθέσαμε τα μέτωπά μας.

Θλίψη καμιά. Όμως πολύ το πάθος
της προσφοράς, η δύναμή μας αναλώθηκε νωρίς
στα περίχωρα μείναμε.
Οι φύλαρχοι μας απομάκρυναν και η τάφρος.

Αλλά ίσως προνόμιο η ανωνυμία
κι η απουσία μας από την αγορά.
Στο στρόβιλο της ύλης θα υπάρχουμε
σαν ανεκπλήρωτη επιθυμία.
Η μουσική γεννάει τη μουσική.

Ευνοημένοι [1998]

 

ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ

Ας έχουμε επίγνωση της ανεπάρκειάς μας
Ας μην ταυτίζουμε το γήρας μας με αυτό
του Κόσμου
Μην όλα τα μετράμε με τα μέτρα μας

Γεγονός πως φεύγουμε αδικαίωτοι
Όμως οι δρόμοι καθόλου δεν τελειώνουν
Τα οράματα θα συνεχίσουν την τροχιά τους
κι οι εξεγέρσεις αλλεπάλληλες
σαν τις εκρήξεις του άστρου της ημέρας
αέναα θα ξεσπούν

Όλα θα οικοδομούνται και χωρίς εμάς
Όλα θα βαίνουν στην αρχή τους και
στο τέλος τους
Χωρίς εμάς

Μειλίγματα [1990]

Αναδημοσίευση από: https://dialogos.com.cy/viktoria-theodoroy-poia-epanastasi-tha-mas-thermanei-pali/?fbclid=IwAR1DoOUJEKyIaO_kSivQNvoij_s-YDtyvCzGIQRoUOozdMUyotR-WaqVO9A