Κάρολος Τσίζεκ - Δύο Ποιήματα

.

ΘΥΜΗΣΗ

Θυμάμαι πώς τα μυστικά σου χείλια
ζάρωναν σαν υγρές βιβλίου σελίδες,
που με βουβή ξεφύλλιζα απληστία,

μαβιά, αφανή, καθώς σε λόχμες ία,
λουσμένα σε αυγινές δροσοσταλίδες,
σε απρόσβατα ορεινά, κρυφά βασίλεια

και κάτω απ’ τις κυρτές σου βλεφαρίδες,
στραφτάλισμα βροχής σε φτέρη ανήλια,
πώς πρόβαλε, με δάκρυα, η ευτυχία.

.

Η ΑΛΦΑΒΗΤΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ

Αποστηθίσαμε προσεκτικά
την αλφαβήτα του έρωτα,
ένα προς ένα γράμμα ψηλαφώντας,
σαν τα σουσούμια σε τυφλόμυγας κυνήγι.

Λέξη για τ’ αφανέρωτα
αισθήματά μας δεν αρθρώσαμε καμιά,
πάντα απ’ τον άλλο εκείνη προσδοκώντας
που με άλφα αρχίζει και σε ωμέγα λήγει.

Στίχοι έρωτα και αγάπης (2005)