Γ.Θ. Βαφόπουλος - Τρία Ποιήματα

ΘΕΙΑ ΤΙΜΩΡΙΑ

Εσείς, που ανόητα απλώνετε τα δάχτυλά σας στην ιερή

τη λύρα, ανάξιοι στιχουργοί, πιο αναίσθητοι απ’ την πέτρα,

δε θα το νιώσετε ποτές, του Φοίβου η τιμωρία σκληρή

πως κρύβεται για σας στην εκδικήτρα του φαρέτρα;

Το πνεύμα αστόχαστα του αρχαίου θεού εξοργίζετε, μωροί!

Για έπαθλον άξιο θα ’χετε την περιφρόνηση όλοι.

Εδώ, που αντήχησαν της αρμονίας οι μουσικοί χοροί,

εκπορνευτές του ιδανικού, βάρβαρη έχετε σκόλη.

Τα ρόδα της Μυρτάλης (1931)

Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Πολιτεία βυθισμένη στη νύχτα.

Κοιμητήρι μ' επάλληλους

πολυόροφους τάφους νεκρών,

που ροχαλίζουν.

Πόσοι τάχα μπορούν ν' ακούσουν,

στο βαρύ τους ροχάλισμα,

της περιπόλου τα βήματα;

Εφτά στρατιώτες περνούνε.

Εφτά στρατιώτες σημαίνουν

τις καρδιές των νεκρών,

που δεν έχουν ακόμα πεθάνει.

Ο πρώτος είμαι εγώ.

Ο δεύτερος πάλιν εγώ.

Το ίδιο κι' ο τρίτος κι' ο τέταρτος.

Κι' ο πέμπτος κι' ο έκτος κι' ο έβδομος.

Με δεκατέσσαρα πόδια βαδίζω,

με δεκατέσσαρα χέρια κρατώ

τα εφτά τουφέκια,

που μπορούν να ραγίσουν

των κοιμισμένων το τύμπανο.

Ένας σ' εφτά θώρακες μέσα.

Ένας μ' εφτά ζώνες ζωσμένος.

Περιφέρομαι τούτη τη νύχτα,

σαν πολύποδο έντομο,

πάνω στο ιδρωμένο πρόσωπο

της Πολιτείας, που ροχαλίζει.

Περιφέρομαι,

γαργαλώντας τη στο ρουθούνι,

γαργαλώντας

την κοιμισμένη της συνείδηση.

Το δάπεδο και άλλα ποιήματα (1951)

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

[Από την ενότητα Υστερόγραφα (1985-1988)]

Ξέχασα κάτι να σας πω και για τις λέξεις.

Έτσι καθώς απερίσκεπτα παίζουμε μαζί τους,

είναι σάμπως ν' ανακατεύουμε μια τράπουλα.

Η Ποίηση δεν οικοδομείται μοναχά με λέξεις.

Ούτε κ' οι πύργοι στήνονται με τραπουλόχαρτα.

Αντί λοιπόν να ψήνουμε ομελέτες με τις λέξεις,

θάταν σοφότερο να τις ταξιθετούσαμε

σα φαντάρους κατ' αυστηρή αλφαβητική σειρά.

Επί τέλους, κάποτε και τα λεξικά χρειάζονται,

τιμητές λεκτικών τεράτων που ατακτούνε.

Φυσικά, θα μας πούνε και «ξεπερασμένους»,

αν κάτι λέγαμε και για συντακτικό ή γραμματική,

γι' αυτά τα σκωληκόβρωτα έντυπα του παρελθόντος.

Ας μένουν ξεχασμένα στη μαθητική μας σάκα,

άχρηστες βακτηρίες του παραπαίοντος Λόγου.

Αύγουστος 1987

Από τη συγκεντρωτική έκδοση Άπαντα τα ποιητικά (1990)

Πηγή: https://www.facebook.com/andreas.s.karakokkinos/posts/pfbid02qRMR8oWdz94V3BtBjz6vyVZmNezcn8KbRoq2Y44Nbn3E6VGkdVwHRRQG81pExD4Fl