Eugenio Montale - Να περνάς το μεσημέρι ωχρός

Να περνάς το μεσημέρι ωχρός κι απορροφημένος,
πλάι σε κήπου ολόφλογο τοίχο ακουμπισμένος.
Ν'αγροικάς,μες από αγκάθια και τσουκνίδια,
κοτσυφιών σφυρίγματα,σουρσίματα από φίδια.

Μες σε ανοίγματα της γης ή στο βίκο απάνου,
να θωρείς των κόκκινων μερμηγκιών ακόμα
τις σειρές,που τώρα σπουν,τώρα ξαναφτιάνου-
ντ'ένα γύρο από μικρές θημωνιές στο χώμα.

Του πελάγου να κοιτάς,μέσα από τα φύλλα,
τη λεπιδοτρέμουλη μακρινήν ασπρίλα,
ενώ γύρω υψώνονται των τζιτζικιών τριξίματα
από των γυμνών κλαριών τα φαλακροσχήματα.

Και,πηγαίνοντας στον ήλιο,που θαμπώνει,
μ'έκπληξη πικρή να νιώθεις 'γάλια-αγάλια,
πως κι ολάκερη η ζωή μας κ'η λαχτάρα της
δεν είν'όπως πας κι αυτή,παρά ένας τοίχος
που' χω κοφτερά γυαλιά στη ράχη από μπουκάλια.

Μετάφραση: Κούλης Αλέπης

Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι

Αναδημοσίευση από: https://ennepe-moussa.gr/%CF%87%CE%AC%CF%81%CF%84%CE%B7%CF%82/%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BD%CE%AC%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%B5%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B9-%CF%89%CF%87%CF%81%CF%8C%CF%82-%CE%B5%CE%BF%CF%85%CF%84%CE%B6%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%B5?fbclid=IwAR09SW-VS9LHyU_61WlvB9KGgFgdPQ1oHwSi0ZW6ypOXWgnxPlboYhfMQ-8