Ας ήταν μπορετό ξανά,
Στην πικραμένη τη ζωή μου,
Ν'αγκαλιαστούμε τρυφερά
Εγώ κι η αγάπη η αληθινή μου!...
Ανάερος μες στη μοναξιά
Περνά ένας ίσκιος που σου μοιάζει
Και μου θυμίζει τα παλιά.
Κατά την ώρα που βραδιάζει.
Ας ήταν μπορετό ξανά
Για μια στιγμή ν'ανταμωθούμε
Μ'αυτούς που'χουν πεθάνει πια,
Και πάντα εμείς τους λαχταρούμε.
Αχ,ναι,ας ήταν μπορετό
Μαζί μας λίγο να βρεθούνε,
Για να μας πουν,στον ουρανό,
Τι γίνονται και πώς περνούνε!
Πηγή:Παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ταξίδι στην ποίηση, Εκδόσεις Ναυτίλος,1995
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου