Βιολί, κλαρίνο, νταούλι και φωνή
Δημιουργούν στο τυχαίο πλήθος μια ταλάντευση
Όπως όταν ραγίζει παγετώνας·
Ίσως ένα αίσθημα κοινότητας και σκοπού,
Κάτι που ενδυναμώνεται κι απ' την εποχιακή
Άνοδο της θερμοκρασίας.
Μοιάζει με παρόρμηση σε χορό
Σε πόδια ανήμπορα να βγουν από την ακαμψία.
Έτσι λοιπόν χορός δεν στήνεται·
Ιδίως που τέτοια αισθήματα κοινότητας και σκοπού
Θυμίζουν Επανάσταση και τύπους
Όπως ο Διάκος κι ο Μπότσαρης.
Σ' εκείνους τα όργανα μάς παραπέμπουν τώρα:
Βιολί, κλαρίνο, νταούλι και φωνή
Μιλούν γι' αλλοτινούς ηρωισμούς κι αγώνες
Ανίκανους να σπάσουν τις μοντέρνες αντιστάσεις μας.
Μένουν οι χαρταετοί, σαν γεννημένοι από το τίποτα
Παρόμοια με τους πρώιμους κρόκους,
Καθώς ζυγιάζονται ψηλά·
Και να, ονειρεύομαι πως άφησα κι εγώ
Τα βάρη μου κι υψώνομαι ικανοποιώντας
Το μόνιμο άγριο πάθος του ποιητή
Για μιαν αέναη στον αιθέρα περιπλάνηση,
Αγνοώντας τις εφήμερες της γης επαναστάσεις.
Ένα σημείο προσήλωσης, Ύψιλον/βιβλία 1993
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου