Στις φυλλωσιές της σάρκας σου
φυσάει αέρας σέρτικος
καπνίζω στίχους κι ο καπνός
λευκές τουλίπες σύννεφο
σε ταξιδεύει.
Στα όστρακα του νου
στήνω τις ξόβεργες γερά
για το πουλί που κελαηδεί
χωρίς να το 'χω δει
μέσα στα μάτια σου.
Όλο και βρίσκω πούπουλα
απ' τα χρυσά φτερά
ανάμεσα στα δάχτυλα
κατάβαθα στο είναι μου
-κι ακόμα να το πιάσω!
Ωσεί παρών, Δελφίνι 1997
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου