Θεοδώρα Ντάκου - Εκείνη

Εκείνη που μέθυσε χτες μαζί μου,
και δεν τολμούσα ούτε να χαϊδέψω τα μαλλιά της,
ήθελε σαν τρελή να με φιλήσει και το ήξερα
πως ήταν μονάχα για το κρασί που έτρεχε απ’ τα χείλια μου.

Και τρόμαξα ακόμα πιο πολύ όταν την άγγιξα,
γιατί ο πυρετός και το μεθύσι και τα μάτια της
ήτανε πιο κοντά και πιο βαθιά, κι όλο γλιστρούσανε
στις πιο απαλές αναδιπλώσεις της ανάμνησης
μιας νύχτας καλοκαιρινής, που είχα την εντύπωση
πως είχα εξορίσει σ’ ένα χρόνο τόσο μακρινό,
που πια κανένα κοίταγμα να μην την ξημερώνει.

Η ηλικία του πανικού (1984)

Αναδημοσίευση από: https://thepoetsiloved.wordpress.com/2018/12/20/theodora-dakou-ekeini-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%8E%CF%81%CE%B1-%CE%BD%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B7/