άναστρη μια νύχτα σκοτεινή
με δρόμους έρημους
και μαγαζιά κλειστά
σε πόρτες και μπαλκόνια
μόνος στεκόμουν κάπου εκεί
και κρύωνα ως το μέσα μου
και ούτε καν ήξερα
πού βρίσκομαι τι περιμένω
και ξαφνικά ξεπρόβαλες εσύ στο βάθος
ένα όνειρο από χρόνια ξεχασμένο
κι κείνο το γλυκό χαμόγελό σου
ήτανε χάραμα και φως
και μες στη νύχτα η άνοιξη
μ’ όλα τα χρώματα
κι όλες τις μουσικές της
(από τη συλλογή Φαντάσματα, 2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου