Δεν θα σε ζητήσω ποτέ πια στο τηλέφωνο του περίπτερου
και μη ζητήσεις ποτέ να παίξουμε κιθάρα πλάι στο κρεβάτι σου
με εκείνα τα πελώρια μάτια της μάνας σου
που μας κοίταζαν πάνω από το τσίτινο φουστάνι της.
«Μωρό μου» έτσι φαντάστηκα μια νύχτα της οδύνης μου
μια πόρνη να φωνάζει το γέρο πελάτη της που είχε σύφιλη
και αυτός φοβόταν τόσο μη το μάθει
όπως φοβούνται οι ποιητές
μη μάθουν οι άλλοι τη μοναξιά τους.
Οχτώ και ένα εύκολα κομμάτια και η κλεφτουριά του κάτω κόσμου, 1972 στο: Ποιήματα 1968-1976, Εγνατία, 1980.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου