Για τις Μικρασιάτισσες υφαντουργίνες,
που άκουγα χαράματα τα βήματά τους
να τις πηγαίνουνε στις φάμπρικες
δεν έχω γράψει ούτε ένα στίχο.
Ούτε για τις μικρές γαζώτριες και τις κοπτοραπτούδες,
που έβλεπα καταμεσήμερο
με το κατσαρολάκι τους
να περιμένουν έξω από την πύλη της Τριούμφ.
Δεν είναι η μόνη τύψη μου αυτή
μα είναι η μεγαλύτερη
τα βράδια, τώρα, που ακούω άλλα βήματα
και στέκομαι έξω από την άλλη πύλη.
Δεν είναι τίποτα - και άλλα ποιήματα, Τυπωθήτω, 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου