Ευγενία Φακίνου - Αστραδενή (απόσπασμα)

 Στεκόμουνα στην εξώπορτα όταν ήρθε ο κύριος Αλέκος.

Άνοιξε με το κλειδί του, μπήκα κι εγώ μέσα. Ο κύριος Αλέκος μπήκε στο σπίτι του. Εγώ έκατσα απέξω από την πόρτα μας. Τί κάνει κι αυτή η μάνα μου;... Είμαι κι αγριεμένη και δεν μ' αρέσει η σκοτεινιά του διαδρόμου. Ανάβω το φως. Άνοιξε η πόρτα του κυρίου Αλέκου.

"Τί κάνεις εκεί μόνη σου; μου λέει. Λείπει η μάνα σου;"

Έγνεψα "ναι".

"Έλα να κάτσεις μέσα, να την περιμένεις", μου είπε.

Άλλη φορά κάτι θα 'βρισκα να του πω για να μην πάω... αλλά τώρα... Μπήκα στο σπίτι τους. Όχι πως μου είχαν κάνει τίποτα οι άνθρωποι... Αλλά, να έτσι, δεν τους πολυήθελα... Είχε ένα ντιβάνι στο χωλ, ένα τραπεζάκι και την τηλεόραση. Κάθισα και περίμενα. Όπου να 'ναι θα 'ρθει η μάνα μου.

[...]

"Θα πάω να δω αν γύρισε η μάνα μου", είπα.

Βγήκε απ' την κουζίνα ο κύριος Αλέκος. Δε μ' άρεσε έτσι που με κοίταγε.

"Πού να πας, περιστεράκι μου", μου είπε.

Τρόμαξα. Δε μ' άρεσε. Θέλω να φύγω. Τώρα αμέσως. Τώρα αμέσως.

Φωνάζω "Θέλω να φύγω, τώρα αμέσως!"

"Έλα δω, τρελοκόριτσο", μου κάνει και με βουτάει σαν φτερό.

Το ένα του χέρι με κρατάει από τη μέση και με το άλλο μου κλείνει το στόμα. Με πηγαίνει μέσα στην κουζίνα. Το ραδιόφωνο σιγόπαιζε. Του δίνει μια με το 'να χέρι και το δυναμώνει. Έπαιζε κάτι τραγούδια…

Τρέμω από θυμό και φόβο.

"Κτήνος", μουγκρίζω και του δίνω μια. Δεν μπορώ να φωνάξω!… Δεν μπορώ να φωνάξω!… Τον χτυπάω με τη σακούλα μου. Το αυγό μου τσάκισε σε χίλια κομμάτια και πετάχτηκαν έξω ασπράδια και κρόκοι. Το μήλο έλιωσε.

Τον χτυπάω στο κεφάλι. Συνέχεια, συνέχεια. Με μανία. Ξέρω τι θέλει να μου κάνει. Το καταλαβαίνω. Όχι. Δεν θα τον αφήσω. Του χτυπάω το καλάμι με το παπούτσι μου. Θυμώνει για τα καλά.

Έχει κάνει καλά πολλές σαν κι εμένα, μου λέει…

Το χέρι του στο στόμα μου κοντεύει να μου φράξει και τη μύτη… Θα τον σκοτώσω. Θέλω να τον σκοτώσω… Να τον δω λιώμα! ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ! Αυτό ήταν το όνειρο;… Αυτή η θυσία! Γιατί όμως;… Για ποιον;… Γιατί;…

Όχι! Όχι το φουστάνι μου! Μη μου σηκώνεις το φουστάνι μου! Όχι το φουστάνι μου! Όχι το φουστάνι μου! Μη, μη! Μη! Όχι το φουστάνι μου, το φουστάνι μου, το φουστάνι μου, το χιτώνα μου, το χιτώνα μου, όχι το χιτώνα μου! Όχι, όχι, όχι το χιτώνα μου…

Ευγενία Φακίνου, Αστραδενή, εκδόσεις Κέδρος.