«Αναφέρουμε ακόμα ότι ο Ζερμαίν Νουβώ, ποιητής· ότι ο Αλφρέ Μερά, ο Ραούλ Πονσόν, ο Στεφάν Μαλλαρμέ, ποιητές· ότι ο Εμίλ Καμπανέ, μουσικός· ότι ο Ανρί Φαντέν-Λατούρ, ζωγράφος· ότι ο Ζακ Πουτ, εκδότης στη Βραβάντη· ότι εκείθεν του Σουέζ οι Πιέρ και Αλφρέ Μπαρντέ, μεγαλέμποροι· ότι ο Σεζάρ Πιάν, μεγαλέμπορος· ότι ο Κωνσταντίνος Σωτήρος, κατώτερος εμπορικός υπάλληλος· ότι ο Πωλ Σολεγιέ και ο Ζυλ Μπορελλί, εξερευνητές· ότι ο Μενελίκ, βασιλιάς· ότι ο Μακόννεν, ρας, δηλαδή μέγας δούκας· ότι ο Τζιαμί, μικρός αγαθότατος κίναιδος· ότι ο Μονσενιέρ Ζαροσσώ, επίσκοπος in partibus· ότι έξι Μαύροι αβησσυνοί χωρίς όνομα τρέχοντας προς τη θάλασσα με ένα φορείο στην πλάτη· ότι άρον-άρον εντεύθεν του Σουέζ οι γιατροί Νικολά και Πλυγιέτ που ιερουργούσαν με ένα πριόνι στο νοσοκομείο της Μασσαλίας· ότι ο αββάς Σωλιέ που πρόσφερε στο ίδιο νοσοκομείο μετά το πριόνισμα το μικρό άζυμο· ότι η αδελφή του Ισαβέλλα Ρεμπώ, σύμφωνα με την οποία από το βάθος της επιθάνατιας αγωνίας του μπορεί να ζήτησε τον Θεό, ή χρυσάφι και κίναιδους, δεν θα το μάθουμε ποτέ· ότι δύο ή τρεις λευκοί νεκροθάφτες από τη Σαρλβίλ που δεν έχουν περισσότερο απ' ό,τι οι έξι αβησσυνοί όνομα· ότι πολλοί μάρτυρες τελικά είδαν με τα μάτια τους τον μύθο αυτόν, όταν ήταν ο μεγάλος εκείνος νέος άντρας που γερνούσε και πέθαινε. Ο μεγάλος εκείνος νέος άντρας με τις μεγάλες όργητες ξεθυμασμένες...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου