Μνήμη Αλέξη Γρηγορόπουλου
Εγώ μ αρχαίο πυρετό
πιάνω στα τρία εκατό
πως να με νιώσετε
στη γαμημένη σας ζωή
μ όλα τα πρέπει και τα μη
θα με σκοτώσετε
μα εγώ θα έρχομαι ξανά
στο ονειρό σας που γερνά
δεν θα γλυτώσετε
το φόνο μου με πονηριά
προτού να σβήσουν τα κεριά
θα μου χρεώσετε
Μάνα, μη με ψάχνεις μάνα
έχω για παρέα ήλιους μακρινούς
φίλε, τα χαρτιά μου στείλε
δεν περνάς λαθραία για τους ουρανούς
Είχα τα όνειρα υγρά
και ανοιγμένα τα φτερά
πως να με φτάσετε
μέσα στο κόσμο σας σκυφτοί
παραιτημένοι εαυτοί
θα προσπεράσετε
κι όλοι με λέγατε μικρό
κι έχω μπροστά μου τον καιρό
κι όμως μεγάλωσα
με μία σφαίρα στη καρδιά
για όλου του κόσμου τα παιδιά
στο φως σκαρφάλωσα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου