Τη μουσική προστάζω να με φέρει
κοντά σου και βαθιά να με ποντίσει·
τα μάτια σου, καθρέφτης και μεθύσι
του ματιασμένου κόσμου, κι ένα αστέρι
λάμπουν ακόμη εδώ που θά 'χε αφήσει
κάποιο στολίδι τ' όμορφό σου χέρι,
κάποιο χρυσάφι περιττό, σε μέρη
πιο τρυφερά να βρει να μ' οδηγήσει.
'Ω νύχτα δεισιδαίμονα, δρεπάνι
της στοργικής σελήνης, μη με δρέψεις,
σκοτάδι μου καλό, μην αποτρέψεις
τον έρωτά της, έναστρη πλεκτάνη·
απόψε που 'μαι μόνος με τις σκέψεις
του πόθου της στο σώμα μου τ' αλάνι,
της νύχτας χρυσοκέντητο καφτάνι,
ιστόρησε τις μυθικές μας στέψεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου