(...) ΕΡΝΕΣΤΟ ΣΑΜΠΑΤΟ: Σκέπτομαι πως το διήγημα και το μυθιστόρημα είναι και τα δύο σύνθετα και απαιτητικά είδη, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Το διήγημα πρέπει να αποδώσει με λίγα λόγια μια ολοκληρωμένη ποιητική ιδέα, και ως εκ τούτου απαιτεί μεγαλύτερη ικανότητα συγκέντρωσης και άκρα επιδεξιότητα.
Χ. Λ. ΜΠΟΡΧΕΣ: Θέλετε να πείτε πως το διήγημα χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη πυκνότητα;
ΕΡΝΕΣΤΟ ΣΑΜΠΑΤΟ: Ναι. Αντίθετα, το μυθιστόρημα είναι σαν μια ήπειρος. Για να φτάσεις σ' ένα όμορφο μέρος, καλείσαι ξαφνικά να διασχίσεις λίμνες ή απέραντες ελώδεις εκτάσεις, να διασχίσεις ατελεύτητους δρόμους, γεμάτους σκόνη και λάσπη. Νομίζω πως ο Μπόρχες είπε κάποτε ότι βαριέται τους άχαρους αυτούς δρόμους, οι οποίοι θα πρέπει να είναι εξίσου άχαροι για τον αναγνώστη. Αλλά όποιος θέλει να βρει ένα θησαυρό στο Μότο Γκρόσο ( Σ.τ. Μ. Πολιτεία της δυτικής Βραζιλίας) θα πρέπει να αντιμετωπίσει πολλούς κινδύνους.
Χ. Λ. ΜΠΟΡΧΕΣ: ΓΙ' αυτόν ακριβώς το λόγο ο συγγραφέας θα πρέπει να αισθάνεται ικανοποιημένος όταν τελειώνει ένα μυθιστόρημα. Απεναντίας, όταν ολοκληρώνει κανείς ένα διήγημα, δεν ξέρει αν άξιζε τον κόπο να το γράψει.
ΕΡΝΕΣΤΟ ΣΑΜΠΑΤΟ: Μα Μπόρχες το ίδιο συμβαίνει και με το μυθιστόρημα. Μη σας πω ότι είναι και χειρότερα:Ξέρετε τι θα πει, αφού έχεις γράψει πεντακόσιες σελίδες, να νιώθεις ότι άλλο ήθελες να πεις;
Χ. Λ. ΜΠΟΡΧΕΣ: Το διήγημα μπορείς να το κρίνεις στην καθησιά σου, όπως έλεγε ο Πόε. Αντίθετα το μυθιστόρημα απαιτεί χρόνο (...)
Μετάφραση: Δήμητρα Παπαβασιλείου
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Τάσου Γουδέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου