Γιώργος Καζαντζής - Του Έρωτα Και Τ' Ουρανού - Λιζέττα Καλημέρη & Dilek Kots

Στίχοι: Θωμάς Κοροβίνης - Μουσική: Γιώργος Καζαντζής Ερμηνεία: Λιζέττα Καλημέρη & Dilek Kots "" Δίσκος 2004 Sen artιk unuttun belki ben hala o deli Gel yüz yιl geçti gönlüm ama bahar tazesi Ne sana yakιnιm anla ne senden çok uzak Ah sevgili durma mavi mektuplarι yak Στις ανηφόρες του ουρανού θέλει πολύ κουράγιο να βρεις μιαν αδερφή ψυχή και να ανταμώσεις άγιο. Να κάνεις σάλτο στις φωτιές να μη σε καψαλίζουν, να καις τις αμαρτίες σου, να μη σε βασανίζουν. Ψηλά στις χώρες του ουρανού δε θέλει διαβατήριο δεν έχει, σύνορα, σταθμούς δρόμους του γυρισμού. Έχει ερημιές που ήταν πηγές, φλόγες που γίναν πάγοι, έχει σπηλιές που τις φυλάν μάγοι του πειρασμού. Gel ay yansιn günes, tutulsun derdime çare Yan as,k ates,i pare pare gönlüm avare Mevsimler aglιyor canιm günler elemde Sιzι sarar içimi rüyalarda bile Στα ερημοκλήσια του ουρανού χαράξανε σημάδι όσοι δε χόρτασαν ψωμί κι όσοι δεν πήραν χάδι. Μες σε λημέρια μυστικά οι φίλοι αγρυπνούνε για όσους ξέρουν να πονούν για όσους δεν ξεχνούν. Sen artιk unuttun belki ben hala o deli Gel yüz yιl geçti gönlüm ama bahar tazesi Ne sana yakinim anla ne senden çok uzak Ah sevgili durma mavi mektuplarι yak Gel ay yansin günes tutulsun derdime çare Yan as,k ates,i pare pare gönlüm avare Mevsimler aglιyor canιm günler elemde Sιzι sarar içimi rüyalarda bile Φυλάνε το άχραντο φιλί το αμάραντο τραγούδι το πάθος το αστείρευτο το άπιαστο πουλί. Σαράντα χρόνια στο κουπί πενήντα στο καρτέρι για να αξιωθούν αντίδωρο κι αρχάγγελου φωνή. Ο τούρκικος στίχος στα ελληνικά: (Ίσως να 'χεις πια ξεχάσει πως είμαι ακόμη τρελή για σένα έλα, πέρασαν τα χρόνια μα η καρδιά μου έχει τη φρεσκάδα της άνοιξης. Θυμήσου δεν είμαι ούτε δίπλα σου ούτε πολύ μακριά σου αχ αγαπημένε μην πεισμώνεις, κάψε τα γαλάζια γράμματα. Ίσως να έχουμε πια ξεχάσει ο ένας τον άλλον έλα, πέρασαν τα χρόνια μα η καρδιά μου έχει τη φρεσκάδα της άνοιξης. Φέξε φεγγάρι, κρύψου ήλιε, σώσε με από το ντέρτι μου ας καίγεται η φωτιά του έρωτα λίγο-λίγο η καρδιά μου είναι αλήτισσα. Κλαίνε οι εποχές, ψυχή μου, οι μέρες είναι γεμάτες λύπη ο πόνος αγκαλιάζει το είναι μου, μέχρι και τον κόσμο των ονείρων.