Θα 'θελα να 'μουν, να 'μουν βασιλιάς
σ' ένα βασίλειο με ουίσκι και τεκίλα˙
να 'χα ξωπίσω μου έν' ασκέρι δουλικό
και τα ποτήρια να μου γέμιζε η Σιβύλλα.
Αχ να 'χα και τον Παρθενώνα στο σαλόνι μου,
να 'χα στον κήπο μου και το Λυκαβηττό,
όμως θα μου 'φτανε, αν μέσα στο χάλι μου,
είχα εσένα λίγο εδώ.
Θα 'θελα να 'μουνα, να ΄μουνα ιππότης
ή του μεσοπολέμου μάγκας Πειραιώτης,
να 'χα μια Κάντιλακ το '58
και για γουίκ-εντ να πήγαινα στο Μεξικό.
Είναι πολλά αυτά που θα 'θελα, αγάπη μου,
μα απειροελάχιστα αυτά που σου ζητώ,
γιατί θα μου 'φτανε αν μέσα στο χάλι μου
είχα εσένα λίγο εδώ.
Και ας μην ήμουν, ας μην ήμουν βασιλιάς
και ας την έβγαζα με ούζο και ρετσίνα˙
τις Κυριακές κάπου να τρώγαμε φτηνά
και μεσοβδόμαδα ας μας έτρωγε η πείνα
Τότε θα ήμουνα πανευτυχής, αστέρι μου,
και ας κρυβόμουν απ' το σπιτονοικοκύρη˙
άστεγος θα 'μενα χωρίς νερό, χωρίς τροφή
για το δικό σου το χατήρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου