Ηλίας Φ. Ηλιού - Μπαλλάντα

Χρόνια κ’ αιώνες καρτερώ

Τη Χαρά από πέρα νάρθει.

Χρόνια κ’ αιώνες καρτερώ

Και ποθώ και λαχταρώ.

Περιμένω μιαν Αυγή

Μες στου πόνου μου τα σκότη

Μιας χαράς αγνή Πηγή

Να δροσίσει μια έρμη γη.

Μα του κάκου καρτερώ.

Χρόνος μπαίνει, χρόνος βγαίνει

Κ’ η Χαρά που καρτερώ

Δεν προβαίνει να χαρώ.

Την παιδούλα τη χαρά

Θε να πάω να κυνηγήσω

Μες τα δάση τα χλωρά,

– Εκεί, μούπαν, ζει η Χαρά.

Σαν ωραίος ληστής ξανθός

Θα της στήσω εκεί καρτέρι.

Θα προβάλει ωσάν ανθός,

Σαν κελάδημα ή σα φως.

Θα την πιάσω απ’ τα μαλλιά

Και στο χώμα θα τη ρίξω,

Δίχως να της πω μιλιά

Θα τη λούσω με φιλιά.

Θα τη ρίξω καταγίς

Και μαζί της θα γλεντήσω

Πάνω στάνθια πλούσιας γης

Μες στο φέγγος μιας αυγής.

Κι αν κοντά μου δεν ποθεί

Πάντα νάν’ η ωραία παιδούλα

Και μαζί μου να δεθεί

Σ’ έναν έρωτα βαθύ,

Θέλω εγώ. Κι ωραίος ληστής

Σκλάβα στο άρμα θα τη σύρω

Σα γυρίσω θριαμβευτής

Της Χαράς ο νικητής.

Ηλίας Φ. Ηλιού (1904-25 Ιανουαρίου 1985)

Δημοσίευση: π. Ο Νουμάς, Χρονιά ΙΘ΄, τχ. 760, Αθήνα, 15 του Μάη 1922.

Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Κώστα Τσικνάκη