William Carlos Williams - Tρία ποιήματα

ΑΦΙΞΗ

Κι ακόμα κάποιος φθάνει κάπου

πιάνοντας τον εαυτό του να ξεκουμπώνει τις κόπιτσες

του φορέματός της

σε μια ξένη κρεβατοκάμαρα-

αισθάνεται το φθινόπωρο

να ρίχνει τα μεταξένια και λινά του φύλλα

γύρω από τα πόδια της .

Εκείνο το χωρίς αίμα κορμί προβάλλει

σβουρίζοντας

σα χειμωνιάτικος άνεμος …!

ΣΕ ΜΙΑ ΦΤΩΧΗ ΓΡΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

τραγανίζοντας ένα δαμάσκηνο στο

δρόμο με μια χαρτοσακούλα

δαμάσκηνα στα χέρια της

Τα γουστάρει πολύ

Τα γουστάρει

πολύ .Τα

γουστάρει πολύ

Μπορείτε να το δείτε

έτσι όπως δίνεται ολόκληρη

στο μισό

που βύζαξε πια στο χέρι της

Αισθάνεται άνετα

μια θαλπωρή από ώριμα δαμάσκηνα

μοιάζει να γεμίζει τον αέρα

Τα γουστάρει πολύ.

ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ

Ακόμα το νερό κυλάει –

Ακόμα η τσίχλα κελαηδάει

αν και

στα κράσπεδα τ΄ ουρανού

στο βάθος του

μακρινού

συνωστισμός …..

……πυροβόλο που αντηχεί !

Η σιωπή κάπου ξαναζεί

κοιλάδα στην

κοιλάδα εν ειρήνη

σαν ποίημα που ακόμα διατηρεί

την γλώσσα

των αρχαίων εκστάσεων.

μετάφραση: Τάσος Κόρφης