Οι δρόμοι στένεψαν
ή εμένα μου φαίνονται έτσι;
Στον κήπο κρέμονται παγοδάχτυλα
γυαλί φυσητό
το χιόνι μουδιάζει
ασπρίζει θυμούς
πέφτει
Φορώ ασημένιες γκέτες
παίζω φιδάκι και στρατέγκο
η εξώπορτα πετάει το χνούδι της
ένα σύμπαν αραχνοΰφαντο
πέφτει
Σκάβω βαθιά
το χώμα δεν με τραβάει
το πρωί θα τραβήξω μια φωτογραφία
όπως ξεφυτρώνει απ’ τη γη
μυστικά έτοιμη
υπάρχει γαλήνη εκεί
Μόλις ζεστάνει ο καιρός
θα ψήσω στον κήπο καφέ
να τον πιούμε μαζί γουλιά γουλιά
να πούμε τα δικά μας
Ένας απ’ τους δώδεκα μήνες
θα είναι ο μήνας του κήπου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου