Ηράκλειτος. ΚΙ όμως είναι πάντα οι ίδιοι που ανεβαίνουν πάλι! Στις
ίδιες ώρες περνάνε χαρούμενοι ή λυπημένοι. Εσείς όλοι οι διαβάτες της
οδού Ραβινιά, σας έχω δώσει ονόματα πεθαμένων της Ιστορίας! Να ο
Αγαμέμνων! Να η Δις Χάνσκα! Ο Οδυσσέας είναι γαλατάς! Ο Πάτροκλος
είναι κάτω στο δρόμο, ενώ κάποιος Φαραώ βρίσκεται δίπλα του. Ο Κά-
στωρ και ο Πολυδεύκης είναι οι κυρίες του πέμπτου πατώματος. Αλλά
εσένα, γέροντα ρακοσυλλέκτη, εσένα που, στο μαγικό πρωινό, έρχεσαι
να πάρεις τα συντρίμμια: ακόμα ζωντανά, όταν σβήνω τη βαριά καλή
μου λάμπα, εσένα που δε σε ξέρω, φτωχέ κι όλο μυστήριο ρακοσυλλέκτη,
εσένα, ρακοσυλλέκτη, σε ονομάζω μ’ ένα όνομα ένδοξο κι ευγενικό, σε
λέω Ντοστογιέφσκι.
μετάφραση Τάσος Κόρφης
Ανθολογία Ξένη ποίηση του 20ου αιώνα, Μαρία Λαϊνά (επιμ.), Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα, σ.53.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου