Σώπασμα
(στον A. Rimbaud)
Αυστηρότητα αυτής της παράξενης σπουδής
που όπως αδιάσπαστο κεραυνοβόλημα
απ' την κόλαση στον παράδεισο
θρυμματίζει της όψης το χρώμα.
Που πλέον δεν με εγκαταλείπει
η απανθρακωμένη παρουσία του,
ο λόγος με καταβροχθίζει
αν τον συλλογισμό μου ζωντανεύει,
και όπως ανέμου άνθος σε σώπασμα
βραδυπορεί το παλιό μου άσμα.
Callar
(a A. Rimbaud)
Rigor de esta ciencia rara * |
Η άδεια σελίδα
(Στον Stéphane Mallarmé)
Πώς να τολμήσεις το λερό ετούτο
σκοτείνιασμα αίματος και φωτιάς,
αυτό το κατεπείγον άστρου τυφλού
ενάντια στη άγρια λευκότητα σου.
Απουσία του πλάσματος
που το γέννημά του προσμένει,
του αιχμάλωτου χιονιού σου
και των φλεβών μου οφειλέτρια,
στους αντίποδες της χαραυγής
και στης Άνοιξης την άρνηση.
La página vacía
(A Stéphane Mallarmé)
cerrazón de sangre y fuego,
esta urgencia de astro ciego
contra tu feroz blancura.
Ausencia de la criatura
que su nacimiento espera,
de tu nieve prisionera
y de mis venas deudora,
en el revés de la aurora
y el no de la primavera.
Επέστρεψε ρόδο ολόγυμνο
στον ρόδινο ανθόκηπο τ' ουρανού.
Το σχήμα της αγρύπνιας μου
μπροστά στο γέλιο σου αμφιβάλλει.
Θέλω και δεν θέλω τη συνδρομή σου
Θρέψιμο του ψυχομαχητού μου˙
στρέφω την πλάτη μου στη μέρα σου
και μες σε τούτο το νυχτερινό ρόδο,
με τη μνησίκακη απουσία σου,
με κατακαίει η γεωμετρία.
Desdén
(a Paul Valéry)
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου