άρχισε τους εξορκισμούς,
τα απεταξάμην
βγάλε τη φούστα, το
σουτιέν,
στην τάρταρο το
φανελάκι
ακάθαρτη και
βελζεβούλα,
δράκαινα, τρεις
νύχτες
ούρλιαζε η
μικρή, πονούσε
τα πόδια μούδιασαν
στον καναπέ
έτσι ανοιχτά, να φύγουν
τα δαιμόνια
να πάνε αλλού,
σε κόρη άλλη
άνυδρη και
έρημη
και αγεώργητη
Η Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου