Στις βόρειες χώρες με τα στρογγυλά βουνά
με την ομίχλη που ανεβαίνει από τις λίμνες
υπήρξα Ελληνίδα.
Στις μακρινές ηπείρους
με τα φαράγγια και τις κόκκινες ερήμους
υπήρξα Ευρωπαία.
Σε σκοτεινά σοκάκια μητροπόλεων
με τρομαγμένα βήματα και βιαστικά κλειδιά
ήμουν γυναίκα.
Και στο μικρό
το άγριο κομμάτι γης
που είδα το χρώμα του νερού και των λεπτών εντόμων
υπήρξα κύτταρο
που ούτε κοιτούσε ούτε ξεχώριζε
λουλούδια και σκουλήκια και χορτάρι
μα ανέπνεε την αρχαία αποστολή
πάνω στο χώμα.
[Λ. Καλλέργη, Ανήμερο, εκδ. Ίκαρος, Αθήνα 2023, σ. 32]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου