Γιώργος Στογιαννίδης - Το ποίημα

Ξανακοίταξα για μιαν ακόμα φορά το νερό:
Βυθός ρηχός, πράσινες φαγωμένες πέτρες,
ήμερα ψάρια που τρώνε απ' τα χέρια ψίχουλα της
αγάπης.
Θεέ μου, τα νερά καθαρά ξυπνούσαν μες στην
καλοκαιρινή φορεσιά τους
σα να τα συναντούσα το άλλο πρωί.
Έσκυψα και τα ξανακοίταξα
και το ποίημα ανάβλυσε δροσερό.
Τούτο το ποίημα,
που ακόμα τρέμει
σαν τη μαγεμένη ψυχή του καιρού.

από την ανθολόγηση του Πρόδρομου Χ. Μάρκογλου για το περιοδικό Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1999.