Κ. Π. Καβάφης - Δέησις

 

Η θάλασσα στα βάθη της πήρ’ έναν ναύτη.—Η μάνα του, ανήξερη, πηαίνει κι ανάφτει στην Παναγία μπροστά ένα υψηλό κερίγια να επιστρέψει γρήγορα και να ’ν’ καλοί καιροί — και όλο προς τον άνεμο στήνει τ’ αφτί.Αλλά ενώ προσεύχεται και δέεται αυτή, η εικών ακούει, σοβαρή και λυπημένη,ξεύροντας πως δεν θά ’λθει πια ο υιός που περιμένει. [1896, 1898*]