Γιάννης Ρίτσος - Τρία Ποιήματα

 ΠΑΝΤΑ

Πιάνουμε μια κουβέντα — κόβεται στη μέση.

Πάμε να χτίσουμε έναν τοίχο — δε μας αφήνουν να τελειώσουμε.

Και το τραγούδι μας κομμένο.

Όλα τ’ αποτελειώνει ό ορίζοντας.

Πάνω απ’ τα αντίσκηνα περνάνε τα μπουλούκια των άστρων

κάποτε κουρασμένα, κάποτε πικραμένα, ωστόσο σίγουρα

για το δρόμο τους, για το δρόμο μας.

Κι ή μέρα, ακόμα κι ή πιο άδικη, σου αφήνει στην τσέπη

μιαν ασπρογάλαζη σημαιούλα απ’ τη γιορτή της θάλασσας,

σου αφήνει στο στόμα μια γουλιά ξάστερο αγέρα,

σου αφήνει στα μάτια το ευχαριστώ δυό ματιών

πού κοίταξαν μαζί σου την ίδια πέτρα,

πού μοιράστηκαν δίκαια τον ίδιο πόνο, το ίδιο σύγνεφο, τον

ίδιον ίσκιο.

Όλα τα μοιραστήκαμε, σύντροφοι,

το ψωμί, το νερό, το τσιγάρο, τον καημό, την ελπίδα

τώρα μπορούμε να ζήσουμε ή να πεθάνουμε

απλά κι όμορφα — πολύ όμορφα —

σα ν’ ανοίγουμε μια πόρτα το πρωί

και να λέμε καλημέρα στον ήλιο και στον κόσμο.

(Πέτρινος χρόνος,1957)

---------------------------

ΕΝΑ ΑΣΠΡΟ ΑΛΟΓΟ

Λίγο πιό πάνω άπ’ τ ’ αμπέλια, ήταν τό κίτρινο χωράφι. Εκεί,

κάτω άπ’ τούς τρεις εύκάλυπτους, ένα άλογο κατάλευκο

ατένιζε, μέσ’ άπό τήν κλειστή λευκότητά του, απόμακρα

κάτι λευκό, άναγκαΐο, άόρατο. Στό καμένο άπ’ τόν ήλιο

χορτάρι

ή σκιά τοΰ άλογου ήταν γαλάζια, τόσο πού οί φωνές τών

τρυγητών

έπαιρναν μιά γαλάζια άπόχρωση μέ χρυσά στίγματα.

Τόν άλλο χρόνο, καλοκαίρι πάλι, στό ίδιο σημείο,

σκάβοντας γιά ν’ άνοίξουνε πηγάδι βρήκαν τρία αγάλματα

τό ίδιο λευκά σάν κείνο τό άλογο πού έξαφανίστηκε μιά νύχτα.

(Σάμος, 6. VIII. 63)

----------------------

ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Ακούσε τήν πανάρχαιη, μυστική φωνή στό χάραμα.

Έσκυψε άπ’ τό παράθυρο. Βαθύ, ελληνικό καλοκαίρι.

Ρόδινος ουρανός. Μαβιά τά σπίτια. Η θάλασσα κατάλευκη.

Υπήρξε τάχα ή άρνηση κι ό πόνος; "Ησυχος ό κόσμος

κατηφορίζει άργά μπροστά σέ μιά άσπρη κάθετο

όπως μπροστά σέ μιά καινούργια οικοδομή, καθάριο στίγμα,

ένα βαρίδι στέρεο εύθυμέτρησης κρεμάμενο σέ χρυσό σπάγκο

άπ’ τούς κελαηδισμούς χίλιων αόρατων κορυδαλλών καί μιας

τρυγόνας.

(Αγιος Κωνσταντίνος Λοκρίδος, 21. VI. 64)

(Από τις ΕΠΑΝΑΛΗΨΕΙΣ, Σειρά Πρώτη (1963-1965)

Αντλήθηκαν απ' το προφίλ του ποιητή Χρήστου Τουμανίδη