Κάτω από μια χρυσομηλιά
τέσσεροι φίλοι εσμίξαμε
και τρώγαμε κατσίκι οφτό
και πίναμε μαύρο κρασί.
Κι έπεσ’ ένα χρυσόμηλο
στη μέση στο τραπέζι μας.
Το πήρα και το κράτησα
κι είπα δεν είχα δει ποτέ
μήλα χρυσά χρυσομηλιάς —
νόμιζα πως υπάρχουνε
μόνο στα παραμύθια μας.
Κι ένας από τη συντροφιά
γιόμισε τα ποτήρια μας
και γεια σας είπε ρε παιδιά
εμείς που πάθαμε πολλά
στο μύθο πάντα ζήσαμε.
Λίγος άμμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου