Αν κι είμαι σχεδόν βέβαιος, ιδίως μετά από τόσα χρόνια, πως κάποιος θα το έχει ήδη επισημάνει, θέλω από καιρό να το καταγράψω και σήμερα που είναι η γενέθλια ημέρα του Μαγιακόφσκι είπα να το πράξω. Η πιθανή επανάληψη ας χρεωθεί σε δική μου άγνοια. Η μεταθανάτια συλλογή μεταφράσεων του Άρη Αλεξάνδρου που επιμελήθηκε η συντροφός του Καίτη Δρόσου κι εξέδωσε ο Φίλιππος Βλάχος στα Κείμενα, το 1984, κλείνει με το ακόλουθο ποίημα, του οποίου ο (άγνωστος) συγγραφέας δηλώνεται με ένα ερωτηματικό, και την εξής υποσημείωση: «Το ποίημα δημοσιεύεται όπως βρέθηκε στα χαρτιά του Άρη Αλεξάνδρου χωρίς το όνομα του ποιητή, χρονολογία ή τίτλο συλλογής». Αντιγράφω τη μετάφραση του Αλεξάνδρου.
ΩΔΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΑΔΕΣ ΤΟΥ ΠΕΡΟΥ
Στὴν κόκκινη θάλασσα χίλιοι κατάδικοι
μὲ κόπο τραβᾶν τὰ κουπιὰ στὶς γαλέρες
δεμένους τοὺς ἔχουνε κώδικες ἄδικοι
Καὶ κλαῖν τοῦ Περοῦ τους τὶς ὄμορφες μέρες.
Ποὺ χάσανε κλαῖνε τὴ γῆ τῆς παράδεισος
ἐκεῖ ποὺ χορὸς καὶ γυναῖκες ― τίς εἶδες;
Στεφάνια καὶ λούλουδα τούμπανα κι ἄνιθος
καὶ δέντρα ψηλὰ καὶ γιομάτες καρύδες.
Μπουκάλια κρασὶ καὶ κανένα τους ἄνοστο
σωρὸς μπανανιὲς κι ἀνανάδες
μὰ νά ― τὸ γιατί κι ἀπὸ ποῦ ᾽φθασαν ἄγνωστο
πλακῶσαν στὸ δόλιο Περοῦ δικαστάδες!
Καὶ κάθε χορὸ καὶ πουλί τους ἀλλόκοτα
τὰ τύλιξαν στ᾽ ἄρθρα τοῦ νόμου.
Τὰ μάτια τοῦ πάρεδρου δυὸ σαρδελόκουτα
στὸ βοῦρκο γυαλίζουν ἑνὸς ὑπονόμου.
Κοιτάξαν παγώνια μπλὲ-πράσινα κι ἄραφτα
μὲ βλέμμα αὐστηρὸ καὶ στεγνὸ σὰ νηστεία
καὶ τά ᾽δες τὰ χρώματα ξέθωρα πάραυτα
σὲ κάθε νουρὰ παγωνιοῦ θεσπεσία!
Σὰν βγεῖς στὰ βουνὰ καὶ τοὺς λόγγους ― τί ξάφνιασμα!
παράδεισο δὲ βλέπεις νὰ λάμπει τὸ βράδυ
καὶ μόνο διαβάζεις παντοῦ πὼς τὸ κάπνισμα
στοὺς νόμους τοῦ κράτους ἀπάδει.
Ἡ πώλησις στίχων μου καὶ τὰ διαβάσματα
στὸν τροχὸ τιμωρεῖται καὶ σ᾽ ἄλλους βασάνους
καθὼς το οἰνόπνευμα καὶ ὅλα μου τ᾽ ἄσματα
διαφθείρουν ἐξίσου καλοὺς Περουβιάνους.
~·~
Τούτο λοιπόν το σατυρικό ποίημα, το ομοιοκατάληκτο, γραμμένο σε παραδοσιακή μετρική μορφή, είναι το «Гимн судье» (Ύμνος στους δικαστές), του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι. Γραμμένο το 1915, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Νέον Σατυρικόν στις 26 Φεβρουαρίου. Το βρίσκει κανείς εύκαιρα, μαζί με τις πληροφορίες που μετέφερα, στη ρωσική βικιθήκη.
Φαίνεται πως ο Αλεξάνδρου πήρε αρκετές ελευθερίες στη μετάπλαση των δύο τελευταίων στροφών και παρέλειψε (ή δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει;) τρεις ενδιάμεσες στροφές. Σώζεται και η παμπάλαιη ηχογράφηση του ποιητή, από το 1920, η οποία ακολουθεί.
<iframe width="594" height="334" src="https://www.youtube.com/embed/5BrGsN-eyjM" title="Владимир Маяковский- Гимн судье" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe>
Αναδημοσίευση από: https://iliasmalevitis.wordpress.com/2023/07/20/%CE%BF-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C/?fbclid=IwAR051mjzXZA_uwDNHszCmU0HxcBFC7iRiiAjARFY4gQ44hkfivlDGh0k2S8
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου