Άκουγα τον παπά να με μαλώνει. Δίπλα μου -πάντα αμίλητη η μητέρα. Στο βάθος εικονίσματα θαμπά. Λίγα χλωμά κεριά που τρεμοσβήναν. Ποιο το έγκλημά μου δε θυμάμαι, μόνο θυμάμαι που άνοιξε η Ωραία Πύλη και βγήκε ο συνομήλικος Ιησούς -ήμουν κι εγώ στα δώδεκά μου τότε-.
"τι κάθεσαι κι ακούς, έλα μαζί μου, πάμε να παίξομε στον κήπο", μου 'πε.
"Λιακάδα, δέντρα πράσινα, λουλούδια.
Και φιλικά με τράβηξε απ' το χέρι.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ "Θίασος στην εξέδρα", Γαβριηλίδης 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου