Ή θλίψη έχει το πρόσωπο σημαδεμένο
γι' αυτό κυκλοφορεί με δυσκολία
πάντα φοράει ένα σφιχτό μαντήλι
μακριά απ' τα φώτα,
τους μεγάλους δρόμους
γι' αυτό μόλις μπορέσει να ξεφύγει
θα τρέξει σαν πουλί κυνηγημένο
σε κάποιο πάρκο σιωπηλό
μονάχη
κι εκεί θα βγάλει το μαντήλι
θ' ανασάνει
ωραία μες στα ξέπλεκα μαλλιά της
ωραία με το πρόσωπο σημαδεμένο.
Αμαλία Τσακνιά, Αθήνα 1978 συλλογή Αφύλακτη διάβαση
Ποιήματα 1969-1984, εκδ. Στιγμή, Αθήνα 2000.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου