Τι παράξενο, αυτά τα λόγια που πεθαίνουν χωρίς λόγο, παράξενο, που είναι το παράξενο, εδώ όλα είναι παράξενα, άμα το καλοσκεφτείς, όχι, το να το καλοσκεφτείς είναι παράξενο, μήπως πρέπει να υποθέσω πως είμαι στοιχειωμένος, δεν μπορώ να υποθέσω τίποτα, πρέπει να συνεχίσω, αυτό κάνω, άσε τους άλλους να υποθέτουν, πρέπει να υπάρχουν άλλοι, σε άλλα αλλού, ο καθένας μέσα στο μικρό του αλλού, κι αυτή η λέξη μέσα που επιμένει να ξαναέρχεται, καθένας λέγοντας μέσα του, όταν έρχεται η στιγμή, η στιγμή να το πει, άσε τους άλλους να υποθέτουν, και ούτω καθεξής, ούτω καθεξής, άσε τους άλλους να κάνουν αυτό, άσε τους άλλους να κάνουν εκείνο.
Σάμουελ Μπέκετ, Ο ακατονόμαστος, μτφ. Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου, Ύψιλον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου