Ἐδῶ δὲν εἶναι τόπος νὰ ξανάρθουμε.
Ἔχτισαν κι ἄλλο σπίτι, βλέπω φῶς στὸ παράθυρο.
Ὁ χωματόδρομος περνάει σχεδὸν δίπλα μας.
Ζευγάρια ἐπιστρέφουν μὲ τὸ μοτοσακό.
Ἐδῶ δὲν εἶναι τόπος νὰ ησυχάσουμε.
Αὐτό τὸ ρεμπέτικο μοῦ χάλασε ὄλο τὸ κέφι.
Βουρκώνει τὸ μέσα μου καθώς σ’ ἀγκαλιάζω.
Μοῦ κάνει κακό ν’ ἀκούω γιὰ ξενιτεμούς.
Ἐδῶ δὲν εἶναι τόπος γιὰ μᾶς.
Ἀκόμη κι ἡ ἐξοχή ἔχει τὸν τρόπο της νὰ μᾶς πληγώνει.
Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ανυπεράσπιστος καημός. Από τον τόμο, Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ποιήματα, εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη, 1998
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου