Κατερίνα Γώγου - [άτιτλο]

Λαδερά στο πλαστικό Ακομινάτου

έξω απ’ την πόρτα Αύγουστος

άσπρες σαν πανί οι πουτάνες

40 υπό σκιάν 4 η ώρα μεσημέρι.

Ανοίγουνε τα μπούτια μοναχά τους

σαν ψόφια μύδια

γέμισ’ ο κόσμος χρωματιστά βρακιά

Πακιστανούς ντετόλ κουτσές ρουφιάνες

κι αδερφές μ’ ενέσεις στα βυζιά

γεμάτες καρκινώματα.

Γέμισ’ ο δρόμος

ξετιναγμένες σάλπιγκες και πεταμένες μήτρες

τουμπάνιασε η κοιλιά

απ’ άχρηστα σπέρματα

– δεν πιάνονται παιδιά εδώ

δεν πιάνεται τίποτα από πουθενά

η Μαγδαληνή και η Βάνου τη γυρίσανε

οι δοσάδες κι ο άγιος της γειτονιάς είναι κολεγιά

πρώτα τα παίρνουνε και μετά σας καρφώνουνε.

Έτσι είναι.

Απλώσατε πουτάνες στο Μεταξουργείο

ντάλα μεσημέρι χωρίς δέντρο – πού

θα σκαλώσετε χωρίς τοίχο –

πού’ ρθατε εδώ να ακουμπήσετε

Αγανακτισμένοι Πολίτες

και θρησκευτικοί παράγοντες τα βρήκανε.

Οργανωθήκανε. Αγόρασαν μπιτόνια. Και βενζίνα.

Θα σας καταβρέξουν. Θα σας κάψουνε λέει.

Σα τυφλοπόντικες λέει.

Κλούβες με κωλομπαράδες αστυνομικούς

ματάκηδες ανίκανοι οι Γιατροί των Ηθών

μουνόψειρες κάνουν σουλάτσο τη μέρα στο μυαλό σας

λευκόρροια στον ύπνο οι τσιλιαδόροι

– ποιανού το μέρος παίρνουνε

Εδώ καίμε τις μάγισσες.

Γαμάμε τις πουτάνες.

Η αφίσα του Καραμανλή

τα μάτια σας καμιά φωτογραφία

κλωστές από κεντήματα

περούκες καραφλές μελανιασμένες ρόγες

εξώσεις σφίγγουν τα μαλλιά και το λαιμό

δένουνε χέρια και πόδια στα κρεβάτια

εσάς και εμάς μαζί

ο τρόπος κι η ταρίφα αλλάζει

ο τόπος και το όνομα αλλάζει

Στη Λάρισα 40 βαθμοί

εδώ στο σταυρό ο ήλιος.

Το ξύλινο παλτό