«Και με βλέπω που στέκομαι και κοιτάζω τον πίνακα με τις δύο γραμμές, μια μοβ και μια καφέ, που συναντιούνται στη μέση, έναν μακρόστενο πίνακα, και βλέπω ότι έχω ζωγραφίσει τις γραμμές αργά και με παχύρρευστη λαδομπογιά, κι αυτή ξέφυγε, κι εκεί που συναντιούνται η καφέ και η μοβ γραμμή το χρώμα κάνει ένα όμορφο μείγμα και κυλάει προς τα κάτω και σκέφτομαι ότι αυτό δεν είναι πίνακας, αλλά και πάλι ο πίνακας είναι όπως θα έπρεπε, έχει τελειώσει, δεν του λείπει τίποτα, σκέφτομαι, και πρέπει να βγάλω τον πίνακα, δεν θέλω να στέκεται άλλο στο καβαλέτο, δεν θέλω άλλο να τον βλέπω, σκέφτομαι, και σκέφτομαι ότι σήμερα είναι Δευτέρα και σκέφτομαι ότι πρέπει να βάλω τον πίνακα μαζί με τους άλλους πίνακες που δουλεύω, αλλά δεν τους έχω τελειώσει ακόμη, αυτούς που έχω έξω γυρισμένους ανάποδα, ανάμεσα στην πόρτα του δωματίου και την πόρτα του διαδρόμου, κάτω από το κρεμαστάρι όπου κρέμεται η καφέ δερμάτινη τσάντα».
Το άλλο όνομα – Επταλογία I-II, μτφρ. Σωτήρης Σουλιώτης, εκδ. Gutenberg
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου