Νικηφόρος Βρεττάκος - Δύο ποιήματα

 Η συντροφιά

Σαν Ευαγγέλιο κλειστό στο τραπέζι

το μαύρο ψωμί. Και μέσα του χέρια.

Εκείνο που κράτησε το στάρι και το ’σπειρε,

αυτό που το θέρισε, αυτό που το ζύμωσε.

Δεν είμαι μόνος.

Προκήρυξη

Τι βγαίνουνε μες απ’ τις κάνες

των τυφεκιών; Ποια αισθήματα;

Ποιος λόγος; Ποιο σωτήριο μήνυμα;

Ειδοποιείστε αυτούς τους στρατιώτες εκεί

που τυφεκίζουν το αύριο.