Δημήτρης Καταλειφός - Πειραιάς – Κηφισιά

Η μοναδική φορά
που ο μπαμπάς
μου είπε μπράβο από καρδιάς
ήταν το σούρουπο που,
χωρίς να το πολυσκεφτώ,
πήρα το λεωφορείο
Πειραιάς- Κηφισιά,
να πάω να βρω
κάποιο πρόσωπο
που ήθελα πολύ να συναντήσω.
Η διαδρομή ήταν μεγάλη,
μια ώρα να πας
μια ώρα να ‘ ρθεις,
το λιγότερο.
Αυτό σημαίνει,
μου είπε ο μπαμπάς πασίχαρος
την επομένη,
πως με τη θέληση που έχεις,
θα αρπάξεις τη ζωή
από τα κέρατα.
Ήμουν δεκαεφτά χρονών
και άκουγα πρώτη φορά
ότι μπορεί να αρπάξει κάποιος
τη ζωή από τα κέρατα.
Τώρα που κάνω απολογισμούς
και ο μπαμπάς μου αναπαύεται
στο οστεοφυλάκιο από χρόνια,
αναρωτιέμαι αν ξανάρπαξα
τη ζωή από τα κέρατα,
με τον τρόπο τουλάχιστον
που το εννοούσε εκείνος,
ή έκανα απλούστατα
αυτό που ήθελα
και τίποτε άλλο.
Κατέβηκα δηλαδή στη στάση Πλάτανος
και με κομμένα γόνατα και ανάσα
άρπαξα τη νύχτα από τα μαλλιά.

Δημήτρης Καταλειφός (1954)

Πηγή: Επί κλίνης κρεμάμενος, Αθήνα: Εκδόσεις Πατάκη Μάιος 2023.