Κράτησες το μαύρο πρόσωπο του πολεμιστή στα χέρια σου
Που έμοιαζε με φωτεινή μοιραία δύση.
Απ' το λόφο κοίταξα το ηλιοβασίλεμα στους όρμους των ματιών σου.
Πότε θα δω πάλι τη χώρα μου, τον καθαρό ορίζοντα του προσώπου σου;
Πότε θα καθίσω στο τραπέζι του σκοτεινού σου στήθους;
Η φωλιά των γλυκών αποφάσεων βρίσκεται στη σκιά.
Θα κοιτάξω άλλους ουρανούς και άλλα μάτια.
Και θα πιω από τις πηγές άλλων χειλιών, πιο δροσερών κι από λεμόνια.
Θα κοιμηθώ κάτω απ΄τις στέγες άλλων μαλλιών,
προφυλαγμένος από θύελλες.
Όμως κάθε χρονιά, όταν το ρούμι της άνοιξης ανάβει ξανά τις φλέβες,
Θα θρηνώ το σπίτι μου και τη βροχή των ματιών σου,
πάνω στη διψασμένη σαβάννα.
Μετάφραση: Αλέξης Τραϊανός
Ανθολογία νέγρων ποιητών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου