Δεν γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος τι θα τραγουδήσει στο τέλος
Ατενίζοντας την προβλήτα καθώς το πλοίο σαλπάρει μακριά ή κάτι παρόμοιο
Καθώς τον αγκαλιάζει το μουγκρητο της θάλασσας,ακίνητος,εκεί στο τέλος,
'Η τι θα ελπίσει για μια φορά μονάχα,είναι ολοφάνερο πως ποτέ δεν θα γυρίσει πίσω.
Όταν έχει παρέλθει ο καιρός για να κλαδέψει την τριανταφυλλιά ή να χαϊδέψει τη γάτα,
Όταν το ηλιοβασίλεμα που πυρπολεί τη χλόη και η πανσέληνος που χαμηλά την παγώνει
Δεν φαίνονται πια, δεν γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος τι θα ανακαλύψει στη θέση τους.
Όταν το βάρος του παρελθόντος στο τίποτα ακουμπά, και ο ουρανός
Δεν είναι κάτι περισσότερο από ενθύμηση φωτός, και οι ιστορίες των νεφών
Και των πυκνών σύννεφων τον πλησιάζουν, και όλα τα πουλιά ταλαντεύονται στην πτήση,
Δεν ξέρει ο κάθε άνθρωπος τι τον περιμένει, ή τι θα τραγουδήσει
Όταν το πλοίο στο οποίο έχει επιβιβαστεί γλιστρά μες στο σκοτάδι, εκεί στο τέλος.
Mετάφραση: Ασημίνα Ξηρογιάννη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου