Robert Frost, «Σταματώντας στα δάση ένα χιονισμένο απόγεμα»

Θαρρώ πως ξέρω ποιανού είν’ αυτά τα δάση
Μα το σπίτι του μέσ’του χωριού τη δράση·
Έτσι δε θα με δει να σταματώ εδώ
Χιόνι να κοιτώ που θε τα δάση του να σκεπάσει.

Τ’ αλογάκι μου μάλλον απορεί μ’ αυτό
Χωρίς παχνί να σταματούμε κοντινό
Διαμέσου παγωμένης λίμνης και δασών

Του χρόνου τ’ απόβραδο το πιο σκοτεινό.

Δίνει μια στα καμπανάκια των χαλιναριών
Για να ρωτήσει αν είναι λάθος ή σωστόν.
Ο μόνος άλλος ήχος είναι το ηρεμιστικό
Φύσημα του αέρα και των χνουδάτων νιφαδών.

Τ’ όμορφα, βαθιά και σκιερά δάση κοιτώ
Μα έχω υποσχέσεις να κρατώ
Και μίλια να κάνω πριν κοιμηθώ,
Και μίλια να κάνω πριν κοιμηθώ.

μετάφραση: Γιώργος Δόντσος

Πηγή: https://www.poiein.gr/