Μυρσίνη Γκανά - [άτιτλο]

 Πώς καταφέρνουνε και ζουν όλοι οι άλλοι;

Πιέζουν κι αυτοί

τη σάρκα τους συχνά πυκνά

να βρουν ανωμαλίες;

Ξυπνούν λαχανιασμένοι

το πρωί, εξαντλημένοι, καθόλου έτοιμοι

για μια καινούργια μέρα;

Παίρνουν τους δρόμους

μεσημέρι, βράδυ, απόγευμα,

να λιώσουνε το σώμα τους

για να το υπακούσουν,

για να πονούν τα δαχτυλάκια τους,

οι γάμπες, οι μηροί τους;

Ή μήπως σηκώνονται ανέμελοι

και στύβουν πορτοκάλια,

τρώνε καρύδια κι αβοκάντο εξωτικά

και τσάγια απ’ την Ινδία;

Κι αντί να συγκεντρώνουν πράγματα, 

πετούν κι αγάλλεται το πνεύμα

και κάθε βράδυ συζητούν

δεν πέφτουνε σε τέλμα;

Πολύ θα ‘θελα να ‘ξερα

το μυστικό που κρύβουν

όσοι τα κάνουν όλα αυτά,

αλλά πολύ φοβάμαι

πως είν’ τα πράγματα απλά,

είναι φτιαγμένοι από άλλα υλικά.

Εγώ έχω κι άλλα πράγματα που αγαπώ